Wielki Piątek

 

Tego dnia nie odprawia się Mszy świętych, z wielkiego szacunku do ofiary Jezusa Chrystusa poniesionej na krzyżu za grzechy całego świata. Jest to dzień powagi, skupienia i postu, w którym szczególnie czci się drzewo krzyża. Odprawia się drogę krzyżową. Wieczorem pod przewodnictwem papieża odbywa się Droga krzyżowa w rzymskim Koloseum.Centrum tego dnia jest Liturgia Męki Pańskiej.

Ołtarz jest tego dnia obnażony: bez krzyża, świeczników i obrusów.

Liturgię powinno się sprawować około godziny 15, jeśli racje duszpasterskie nie przemawiają za późniejszą porą. Kapłani ubrani w szaty mszalne czerwonego koloru udają się do ołtarza, po czym następuje prostracja i modlitwa (bez wezwania Módlmy się). W liturgii trydenckiej kapłan używa czarną kapę, którą zdejmuje na czas adoracji krzyża, zaś na obrzędy komunijne zdejmuje także czarną stułę i wkłada fioletowe szaty mszalne. Na procesję do Grobu zdejmuje ornat i wkłada fioletową kapę[1].

  • Liturgia Słowa
  • Pierwsze czytanie jest proroctwem Izajasza o mękach i cierpieniu Mesjasza (Iz 52,13-53,12 Przebity za nasze grzechy).
  • Psalm responsoryjny jest fragmentem Psalmu 31 z refrenem: „Ojcze w Twe ręce składam Ducha Mego” (Ps 31,2 i 6.12-13.15-16.17 i 25)
  • Drugie czytanie to przedstawienie śmierci na krzyżu jako zbawienia, dokonanego przez najwyższego Arcykapłana według autora Listu do Hebrajczyków (Hbr 4,14-16;5,7-9 Chrystus stał się sprawcą zbawienia dla wszystkich, którzy Go słuchają).
  • Śpiew przed Ewangelią ukazuje Chrystusa posłusznego do śmierci i wywyższonego na wieki (Flp 2,8-9).
  • Ewangelia to opis Męki Pańskiej wg św. Jana czytanej lub śpiewanej z podziałem na role (J 18,1-19,42).
  • Modlitwa Powszechna, sięgająca starożytności chrześcijańskiej, jest modlitwą ludu Bożego za Kościół Święty, za Papieża, za wszystkie stany Kościoła, za katechumenów, o jedność chrześcijan, za Żydów, za niewierzących w Chrystusa, za niewierzących w Boga, za rządzących państwami i za strapionych i cierpiących. Modlitwę tę stanowi 10 wezwań, z których każde składa się ze wstępu, modlitwy w ciszy, oracji śpiewanej przez kapłana i aklamacji „Amen”, która jest wyrazem potwierdzenia ze strony ludu.
  • Adoracja Krzyża jest uroczystym odsłonięciem krzyża (zakrytego najczęściej od V Niedzieli Wielkiego Postu). Kapłan dokonuje odsłonięcia w trzech etapach, za każdym razem śpiewając: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata” (Ecce lignum Crucis, in que salus mundi pependit), na co ludzie odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem” (Venite adoramus). Następnie wierni oddają cześć odsłoniętemu krzyżowi, np. poprzez pocałunek. W tym czasie śpiewa się improperia.
  • Komunia Święta. Obrzędy Komunii Świętej są pozbawione przekazania znaku pokoju. Komunia rozdawana jest z Hostii konsekrowanych w Wielki Czwartek. Liturgia Męki Pańskiej jest zatem odpowiednikiem bizantyjskiej „Liturgii uprzednio uświęconych Darów”. Podczas Komunii nakrywa się obrusem ołtarz oraz ustawia świece i mszał. Po Komunii wszystko zostaje zniesione.
  • Procesja do Grobu Pańskiego. Zgodnie z wielowiekową tradycją na koniec Liturgii przenosi się puszki z komunikantami do Kaplicy Adoracji, Najświętszy Sakrament przenosi się do Grobu Pańskiego, gdzie następuje Jego wystawienie w monstrancji nakrytej przezroczystym białym welonem oraz krótka modlitwa, po której kapłan z ministrantami udaje się do zakrystii.

W tym dniu rozpoczyna się również nowenna do Miłosierdzia Bożego, która może trwać 9 godzin, 9 dni, 9 miesięcy lub nawet od 9 do 10 lat. Po Liturgii można odśpiewać (bez akompaniamentu organów) trzy części Gorzkich Żali.

Komentowanie jest wyłączone.